دکترای تخصصی در رشته مهندسی مکانیک دارد و با رتبه علمی استاد، عضو هیأت علمی دانشگاه صنعتی شریف است.  پیش از این در سمت‌های مختلفی از جمله معاونت بنیاد ملی نخبگان و ریاست دانشکده مهندسی مکانیک دانشگاه صنعتی شریف مشغول به کار بوده و در کنار آن در راه‌اندازی چند پژوهشکده و شرکت دانش‌بنیان در حوزه مهندسی همکاری کرده است. او از آذرماه 1400 با حکم وزیر ارتباطات و فناوری اطلاعات به‌عنوان معاون وزیر و رئیس سازمان فضایی ایران منصوب شد. گفت‌و‌گو با او فی‌نفسه حس خوشایندی را به مصاحبه‌کننده منتقل می‌کند؛ چراکه با یک دید تخصصی و علمی، به‌درستی و مطابق با واقعیت آنچه را که در حوزه فضایی کشور جریان دارد، ترسیم می‌کند و فرصت‌ها و چالش‌های پیش‌رو را بیان می‌کند. با دکتر حسن سالاریه رئیس سازمان فضایی ایران به گفت‌و‌گو نشسته‌ایم که مشروح آن را در ادامه می‌خوانید.

یک موضوعی که در حوزه فضایی کشور وجود دارد، جلوگیری از موازی‌کاری میان بازیگران صنعت فضایی و نگاشت نهادی است، سپاه چه جایگاهی در حوزه فضایی کشور دارد و چه نقشی را ایفا می‌کند؟
در فعالیت‌های فضایی کشور باید مراقب باشیم تا جای ممکن موازی‌کاری صورت نگیرد؛ چون ظرفیت مالی کشور برای سرمایه‌گذاری در بخش فضایی محدود است، باید به گونه‌ای تقسیم کار کنیم که بخش‌های مختلف هرکدام در یک زمینه تخصصی کار کنند و از اتلاف منابع جلوگیری شود؛ اما باید به این نکته هم توجه کنیم، ما معمولاً زمانی که  در گام‌های اولیه برای تثبیت فناوری هستیم، نگاشت نهادی شاید به مفهومی که اشاره کردم، قابل پیاده‌سازی نباشد به‌دلیل اینکه در گام‌های اولیه لازم است برای ایجاد رقابت بر سر رسیدن به اهداف و تیم‌سازی، یک پروژه پژوهشی و تحقیقاتی را به‌صورت موازی به چند نهاد واگذار کرد چون لازم است که طوفان فکری، ایده‌یابی و تولید دانش و تربیت نیروی متخصص صورت بگیرد و یک رقابتی بین بخش‌های مختلف شکل بگیرد تا هرچه سریعتر از مرحله مقدماتی به مرحله حرفه‌ای‌گری برسیم. بنابراین باید مراقب باشیم وقتی حرف از نگاشت نهادی می‌زنیم، راجع به چه سطحی از توانایی و تکنولوژی دست یافته شده صحبت می‌کنیم.
وقتی تکنولوژی ما هنوز در بعضی زمینه‌ها عقب است، لازم است که به‌صورت موازی، نهادهای مختلف را فعال کنیم تا با توجه به توانمندی‌های خودشان ورود پیدا کنند و این فضای رقابتی که شکل بگیرد خود کمک‌کننده به رشد سریع‌تر برای عبور از مرحله پژوهشی و رسیدن به مرحله کار حرفه‌ای است.
زمانی‌که در یک زمینه‌ تخصصی دستاوردهای پژوهشی و تکنولوژی حاصل از آن در کشور تثبیت شد، آن موقع باید مراقب باشیم تا موازی‌کاری صورت نگیرد یا در سطحی صورت بگیرد که رقابت بر سر افزایش کیفیت محصول باشد بویژه زمانی که هنوز نیاز است سرمایه‌گذاری و تأمین منابع مالی توسط بخش دولتی انجام شود.
البته در مرحله‌ای که ما به تربیت نیروی انسانی، بسیج امکانات در کشور برای طی مراحل ابتدایی پژوهش و تحقیق و به بلوغ رسیدن فناوری نیاز داریم، اینجا موازی‌کاری با هدف ایجاد رقیب و یافتن موفق‌ترین ایده یا توانمند‌ترین تیم، خوب است چون باعث فعال شدن همه ظرفیت‌های کشور می‌شود اما قرار نیست همیشه این روند ادامه پیدا کند و تا مرحله بلوغ فناوری پیش خواهد رفت، موضوعی که در دیگر کشورها هم شاهد آن هستیم.
 در حوزه فضایی با وجود پیشرفت‌های بسیار خوبی که در کشور صورت گرفته، ما در مراحل اولیه دستیابی به فناوری قرار داریم و به لحاظ بلوغ فناوری نمی‌توانیم ادعا کنیم که در سطح حرفه‌ای قرار داریم؛ در چنین مرحله‌ای حتی با وجود سرمایه‌گذاری از سمت دولت وجود رقابت کنترل شده و محدود خوب است و جلوی رخوت و سستی را می‌گیرد.
رقابت مجموعه‌های موازی با یکدیگر می‌تواند برای کشور مفید باشد چون در چنین فضایی هر مجموعه‌ای برای اینکه بتواند عملکرد بهتری از خود نشان دهد، ظرفیت نیروی انسانی و فکری خود را بهتر به کار می‌گیرد و سعی می‌کند خروجی و محصول اولیه خود را با کیفیت بهتری ارائه کند.
لازم به ذکر است ماهواره‌هایی که الان نیروی هوافضای سپاه در مدار قرار می‌دهد و استفاده می‌کند اگرچه کیفیت و عملکرد مطلوبی از خود نشان می‌دهد اما در کلاس ماهواره‌های کوچک و آماتور هستند  که از آن بهره‌برداری صورت می‌گیرد ولی هنوز جای کار دارد و با یک ماهواره کاملاً حرفه‌ای که  کشور بتواند به طور کامل از آن استفاده کند (حرفه‌ای که می‌گویم یعنی ماهواره با قابلیت اطمینان بالا) و اشکال و ابهام تکنولوژی نداشته باشد یا مراحل تثبیت فناوری را کاملاً طی کرده باشد، فاصله دارد.
در این فضا نیروی هوا فضای سپاه پاسداران وقتی ورود کرد، یک رقیب خوبی شد برای بازیگران قبلی بخش فضایی. این رقیب که می‌گویم منظورم رقابت خوب و سازنده است نه رقابت تخریب‌گر! یعنی درواقع سپاه رقیبی شد که تلنگری زد به سایر بازیگران گذشته اعم از دانشگاه‌ها، پژوهشگاه‌ها و صنایعی که در گذشته به حوزه فضا ورود کرده بودند و ماهواره می‌ساختند. البته سپاه هم در سال‌های اولیه است که در این حوزه فعالیت می‌کند و طبیعتاً یک مجموعه تازه‌کار است و به مرور زمان  سرمایه‌گذاری بیشتری روی آن انجام می‌شود و سرمایه دولتی را به سمت خود جذب خواهد کرد که موفق‌تر عمل کرده باشد.
یعنی وقتی سازندگان و بازیگران گذشته فضایی از شرکت‌هایی که برای نیروی هوافضای سپاه ماهواره می‌سازند عقب بیفتند، تمایل دولت برای سرمایه‌گذاری و رسیدن به یک محصول با قابلیت بالا نسبت به آنها، کمتر خواهد شد؛چراکه در چنین شرایطی با توجه به محدودیت‌های مالی به سراغ مجموعه‌هایی باید رفت که موفق‌تر هستند.
بنابراین حضور سپاه در این حوزه از این منظر می‌تواند بسیار کمک‌کننده باشد تا یک فضای رقابتی سالم ایجاد شود و از رخوتی که در بخش فضایی و ماهواره‌سازی کشور ایجاد شده است فاصله بگیریم و انرژی تازه‌ای به صنعت فضایی و ماهواره‌سازی تزریق شود. به وجود آمدن یک مجموعه‌ای در سپاه پاسداران که ماهواره بسازد و ماهواره را در مدار قرار دهد، یک تلنگر و به عبارتی یک نوید است که در شرایط نامناسب اقتصادی می‌تواند ماهواره‌سازی ما موفق عمل کند که بسیار تأثیرگذار است.
بنابراین بازهم تأکید می‌کنم که در گام‌های اولیه باید موازی‌کاری صورت بگیرد چراکه باعث ایجاد رقابت و خروج از رخوت می‌شود و همچنین از سرمایه‌گذاری‌های بدون بازده جلوگیری می‌کند تا انگیزه‌ای برای دولت یا سایر نهادهای سرمایه‌گذار ایجاد کند که در بین همه بازیگران حوزه فضایی کشور، آن شرکت یا آن مجموعه‌ای را انتخاب کنند که موفق‌تر است که این می‌تواند یک شرکت ذیل سپاه یا هر نهاد دیگری باشد.
 ماهواره‌ساز در کشورمان زیاد داریم، اما این حوزه ماهواره‌بر است که زیربنایی است و در کشور ما هم در انحصار وزارت دفاع و سپاه قرار دارد. در این حوزه چقدر روی سپاه حساب می‌کنید؟
در بحث ماهواره‌برها ابتدا مجموعه وزارت دفاع روی حوزه ماهواره‌برهای سبک شروع به فعالیت کرد و خوب هم پیش رفت و بعد از آن به سمت ماهواره‌بر سنگین‌تر رفت که مسیر خاص خودش را دارد و در حال پیش رفتن است و امیدواریم به یاری خدا به‌زودی اتفاقات بزرگ و مبارکی برای کشور رقم بخورد.
این نکته‌ای که عرض می‌کنم یک بحث علمی و تجربه شده است. وقتی سرمایه‌گذاری بویژه سرمایه‌گذاری دولتی انحصاری می‌شود و رقابت کمرنگ می‌شود، بلاشک باید منتظر یک کندی و رخوت در طول زمان باشیم.
عیناً مانند آن چیزی است که ما امروز در برخی صنایع داخلی شاهد آن هستیم. یعنی انحصار، خود به خود موجب کندی می‌شود چون آن مجموعه احساس می‌کند که دیگر رقیبی ندارد.
در چنین فضایی، سپاه پاسداران پا به میدان گذاشت و اعلام کرد که توانایی پرتاب و تزریق‌مداری دارد و این اتفاق بسیار خوبی است اما باید روی یک نقشه و برنامه مشخص پیش برود تا از این رقابت حداکثر هم‌افزایی هم ایجاد شود و تعداد سرویس‌های پرتاب با قابلیت اعتماد بالا و ارزان‌قیمت در کشور افزایش یابد و بعد از آن مرحله، سمت‌و‌سوی دو مجموعه یعنی وزارت دفاع و هوافضای سپاه متناسب با شرایط و نیاز کشور و توانایی خودشان اصلاح شود.
نکته خوبی که در حوزه پرتاب وجود دارد این است که مشابه ماهواره‌سازی با بلوغ فناوری و افزایش قابلیت اعتماد می‌تواند برای کشور تا حدی درآمدزا هم باشد، بدین صورت که در مدت زمان کوتاهی بعد از سرمایه‌گذاری که انجام می‌شود، به درآمدزایی برسد چون پرتاب در توان تعداد محدودی کشور در دنیا قرار دارد و بسیاری از کشورها وقتی پرتاب‌های با قیمت مناسب و قابلیت اعتماد بالا ببینند، خود به خود متمایل می‌شوند از ایران کمک بگیرند.
سپاه وقتی به حوزه پرتاب ورود پیدا کرد، به‌دلیل فضای رقابتی که ایجاد شد آن جو انحصاری و بعضاً کم جنب‌وجوش که اشاره کردم را شکست و مجموعه سازمان هوافضای وزارت دفاع به تکاپوی بیشتری افتاد تا با سرعت، شدت، حدت  و تمرکز بیشتری فعالیت کند. نکته مهم این است که سپاه پاسداران به بخش ماهواره‌برهای سوخت جامد ورود پیدا کرد که در بخش وزارت دفاع به آن صورت مدعی وجود نداشت چراکه وزارت دفاع به‌دنبال پرتابگرهای سنگین سوخت مایع بود که در حال حاضر هم در دنیا عمده سرویس‌ها در این حوزه است، اما همین اقدام سبب شد شور و اشتیاق و فشار کاری در وزارت دفاع برای رسیدن به محصول مدنظر افزایش پیدا کند.
در نتیجه، این موضوع یک رقابت است و دخالت در برنامه یکدیگر نیست؛ چون سپاه در حوزه سوخت جامد فعالیت می‌کند و وزارت دفاع عمدتاً تمرکزش روی حوزه سوخت مایع یا ترکیب مایع-جامد است. از طرفی دیگر سپاه در حوزه پرتابگرهای سبک‌وزن و اقتصادی کار کرده است؛ هرچند هم‌اکنون برای پرتابگرهای سنگین‌تر و وزن‌های بالاتر با سوخت کاملاً جامد خیز برداشته است، اما با این حال چیزی که در حال حاضر جاری است و تا چند سال آینده هم تثبیت خواهد شد، پرتابگرهای سبک‌وزن سوخت جامد است که تداخلی بر پرتابگرهای وزارت دفاع نیز نخواهد داشت.
 الان در برنامه شما به‌عنوان متولی اصلی برنامه فضایی کشور این موضوع وجود دارد که پرتاب‌های خود را به سپاه بسپارید؟
بله حتماً، به‌دلیل اینکه پرتابگرهای سپاه، نسبتاً قیمت پایین هستند و ما برنامه‌ریزی کرده‌ایم تا به یاری خدا با حمایت از بخش خصوصی، ساخت و پرتاب ماهواره‌‌های سبک‌وزن در قالب منظومه با کاربری‌های مختلف سنجشی و مخابراتی در کشور رونق پیدا کند. این موضوع چند مزیت دارد از جمله اینکه سمت‌وسوی فناوری در آینده به سمت ماهواره‌های کوچک و سبک‌وزن است و در آینده نزدیک ماهواره‌هایی تا وزن زیر 200کیلوگرم جایگاه ارزشمندی را در اقتصاد فضا خواهند داشت. با این توضیح طبیعتاً یکی از گزینه‌های اصلی استفاده از پرتابگرهای سپاه برای مدارگذاری ماهواره‌های سبک‌وزن و کوچک است.
قاعدتا تا یکی، دو سال آینده کاملاً در مرحله تثبیت فناوری هستیم و باید در این مدت پرتابگرهای سبک‌وزن سپاه تثبیت شوند. طبیعتاً بر مبنای نقشه‌ راهی که در مجموعه سپاه وجود دارد، تا پایان سال‌جاری ماهواره‌هایی تا وزن زیر 50-40 کیلوگرم امکان مدارگذاری تا ارتفاع حدود 500کیلومتر را خواهند داشت. تا 3-2 سال آینده هم ماهواره‌هایی تا وزن 200کیلوگرم امکان استفاده از این سرویس را خواهند داشت.
 تشکر از وقتی که دراختیار مخاطبان ما قرار دادید، اگر نکته‌ای باقی مانده که در سؤالات ما وجود نداشت، بفرمایید.
گاهی مطلبی مطرح می‌شود مبنی بر اینکه در حوزه فضایی یک مجموعه موفق بوده و مجموعه‌ای دیگر موفق نبوده  که در واقع این‌طور نیست. بخش فضایی کشور ما به‌رغم تلاش‌های بسیار ارزنده‌ای که سال‌ها در آن صورت گرفته، اصولاً بخش بزرگی نیست. عمدتاً به‌دلیل فراز‌ونشیب‌هایی که ظرف 15سال گذشته داشته، خیلی بزرگ نشده است؛ شاید تعداد کل متخصصین با تجربه بخش فضایی کشور به چند صد نفر هم نرسد و این افراد اغلب اشتراک حوزه کاری دارند. به‌عنوان مثال اگر یک ماهواره توسط هوافضای سپاه ساخته شود و مأموریتش را با موفقیت انجام دهد، بسیاری از شرکت‌های خصوصی که به حوزه فضایی سرویس می‌دهند و بسیاری از کارشناسان و متخصصین حوزه فضایی که در سایر سازمان‌ها و نهادها فعال هستند، در این موفقیت دخیل می‌باشند.
بنابراین اگر می‌گوییم سپاه پاسداران در این مأموریت موفق شد، این موفقیت مربوط به همه جامعه فضایی کشور است. در بحث پرتاب هم به این صورت است، یعنی اگر ما می‌بینیم سپاه روی پرتابگرهای سوخت جامد  و وزارت دفاع روی پرتابگرهای سوخت مایع متمرکز است، اگر بیشتر دقت کنیم، می‌بینیم که حوزه دانشمندان و متخصصین آنها و تجربیات و امکاناتی که در صنایع‌شان دارند، بخش‌های زیادی از آن به‌صورت مشترک استفاده می‌شود و ما نباید در این فضای ذهنی غرق شویم که آن مجموعه موفق شده و مجموعه دیگر موفق نشده است و یا کارشناسان و متخصصینی که هوافضای سپاه آنها را در قالب یک تیم جمع کرده و با آنها کار می‌کند، همگی افرادی هستند که از پژوهشگاه‌ها و دانشگاه‌های مطرح کشور دور هم جمع شده‌اند و با آن شبکه چندصد نفره‌ای که مطرح کردم در ارتباط هستند.
وجود سپاه پاسداران از این حیث که به‌عنوان مدیر توانسته این بچه‌ها را زیر یک چتر جمع کند و از آنها خروجی بگیرد، جذاب و مفید است چراکه ممکن است آنها زیر چتر دیگری موفقیتی به دست نیاورده باشند، اما آنچه مهم است این بوده که بالاخره تحت مدیریت سپاه موفق عمل کرده‌اند و خروجی و عملکرد آنها به نفع کل بخش فضایی کشورمان بوده است.

این یک تکنیک قدیمی  پرتکرار از ضد انقلاب طی 43 سال گذشته است و یک هدف بیشتر ندارد، تحقیر توانمندی و اراده ملت ایران! بله، منظور ما دروغگویی و ایجاد شک و شبهه‌پراکنی پیرامون دستاوردهایی است که ملت بزرگ ایران، تنها با اتکا به توانمندی‌های خود به دست آورده است و دشمنان ملت ایران و نظام اسلامی و دنباله‌روهای داخلی و خارجی آنها که هیچگاه گزینه‌ای بجز ایستادگی در برابر خواست ملت ایران نداشته‌اند در پی کوچک شمردن آنها بوده‌اند. این رویه ثابت دشمنان کشورمان پس از پیروزی انقلاب اسلامی بوده و در موضوعات مختلفی که ملت ایران افتخارات جهانی آفریده همواره در دستور کارش قرار داشته، از فتوحات رزمندگان اسلام در دفاع مقدس تا فناوری‌های نوینی مانند فناوری هسته‌ای، سلول‌های بنیادی، توانمندی‌های دفاعی و همین‌طور فناوری فضایی.
ذات فناوری فضایی اینگونه است که برای توسعه آن ممکن است حوادث و خطاهای زیادی در آن به وجود بیاید، چراکه انسان به‌دنبال فتح قلمرویی است که درکش از آن محدودتر از دیگر جاهاست و همین موضوع هم در کشورهای دیگر و حتی کشورهای پیشرفته جهان موجب وقوع حوادثی شد که گاهی با تلفات انسانی همراه بود.
مرگ 3 فضانورد در جریان تمرینات آپولو، مرگ 7 فضانورد در انفجار شاتل فضایی چلنجر و مرگ هفت فضانورد دیگر در حادثه شاتل کلمبیا از جمله فجیع‌ترین حوادث فضایی جهان است که همگی در کشور امریکا به‌عنوان یکی از کشورهای پیشرفته در حوزه فضایی رخ داده است،گرچه تعداد سوانح و عدم موفقیت‌ مأموریت‌های فضایی در کشورهای صاحب این فناوری در دنیا بسیار بیشتر از موارد صدرالاشاره است و سوانح فوق تنها سه مورد از سوانحی بود که منجر به تلفات انسانی شد؛، به‌عنوان مثال همین چندماه پیش 40 ماهواره مربوط به پروژه استارلینک (اینترنت فضایی) که توسط راکت فالکن-9 شرکت اسپیس ایکس ایالات متحده به فضا پرتاب شد، تنها ساعتی پس از پرتاب با برخورد به اتمسفر زمین سوختند و از بین رفتند.
در یک کلام، شکست  یا عدم موفقیت کامل مأموریت‌های فضایی را می‌توان یک اتفاق طبیعی در دنیا عنوان کرد که مسبوق به سابقه است و همین شکست‌ها از آنجایی که احصای برخی فناوری‌ها نیازمند روش‌های آزمون و خطا است، منجر به توسعه فناوری‌های لازم و پیشرفته‌تر می‌شود.
با این حال از آنجا که هجمه‌های سنگین عملیات روانی علیه جمهوری اسلامی ایران طی 43 سال گذشته همواره وجود داشته، فناوری فضایی نیز از این موضوع استثنا نیست و خط ثابت دشمنان در مرحله اول ایجاد تشکیک در توانمندی، در مرحله دوم تمسخر و در مرحله سوم بی‌فایده جلوه دادن دستیابی به توانمندی‌های فضایی بوده است.
طی سال‌های گذشته که پرتاب‌های فضایی در کشورمان با عدم توفیق همراه بود و این عدم توفیق به صراحت توسط مسئولان اعلام شده است، خط رسانه‌ای ضدانقلاب سرکوب توانمندی ملت ایران و متهم کردن کشور به اتلاف منابع در حوزه فضایی بوده است، با این حال طی 2 سال گذشته و با موفقیت نیروی هوافضای سپاه در تزریق ماهواره‌های عملیاتی در مدار زمین، این خط رسانه‌ای دستخوش تغییراتی شد که عمدتاً بر پایه ایجاد شبهه در کارکرد ماهواره‌های نور-1 و نور-2 استوار است.
 وبکم غلتان؛ از حقیقت تا واقعیت!
اردیبهشت 1399 پس از پرتاب موفق ماهواره نور-1 و قرارگرفتن آن در مدار 425 کیلومتری زمین که موجبات غافلگیری و سردرگمی ضدانقلاب از موفقیت فضایی ایران را فراهم کرد، فرمانده فضایی ارتش ایالات متحده در توئیتی، ماهواره نور-1 را یک وبکم غلتان در فضا نامید که در فضا سرگردان است. با وجود آنکه این ادعا از سوی ضد انقلاب و پیاده‌نظام جنگ رسانه‌ای دشمن به‌عنوان یک گزاره قطعی مورد استناد قرار گرفت، اما دیری نپایید که سپاه پاسداران انقلاب اسلامی با فعال کردن سیگنال ثانویه ماهواره نور-1 در فضا این امکان را به دنبال‌کنندگان اجرام فضایی در سراسر جهان داد تا آنها بتوانند با تجهیزات آماتوری خود در هر نقطه‌ از زمین که هستند ماهواره نور-1 را رصد کنند؛ اقدامی که بلافاصله و پس از دریافت سیگنال ماهواره توسط کارشناسان در سراسر جهان موجب خنثی‌سازی خط ضد انقلاب در عدم موفقیت مأموریت ماهواره نور-1 شد.
 کابلی که تا فضا می‌رود!
یکی از مواردی که ضد انقلاب در دو پرتاب ماهواره نور-1 و نور-2 از آن برای تخریب، تمسخر و کوچک شمردن اقدام استفاده کرده است، موضوع کابلی است که پس از پرتاب و برخاستن ماهواره‌بر به قسمت فوقانی آن متصل است و همین کابل را دستمایه‌ای برای تمسخر اقدامات و تحت تأثیر قرار دادن مخاطب عام که اطلاع چندانی از جزئیات فنی کار ندارد قرار می‌دهند.
در پاسخ به این شبهه باید گفت که کابل مذکور، کابل فرمان است و تمام فرامین لازم تا لحظه برخاستن Liftoff ماهواره‌بر توسط این کابل به آن ارسال می‌شود و مکانیزم جدایش آن نیز به همین ترتیب است که فشار ناشی از بالا رفتن ماهواره‌بر کابل  می‌شد و کابل از محل اتصال خود کنده می‌شود. با این حال ممکن است این کابل به هر دلیل از محل اتصال خود جدا نشود که این موضوع نه تنها هیچ خطری برای ماهواره و ماهواره‌بر نخواهد داشت بلکه در ادامه مسیر پرواز ماهواره‌بر و افزایش سرعت، کابل مذکور خود به خود جدا خواهد شد.
 استفاده از نرم‌افزارهای کرک شده
از دیگر مواردی که پس از انتشار تصاویر مربوط به خط تولید و مونتاژ ماهواره‌بر قاصد  مطرح شد، ایجاد شبهه از این باب بود که در مجموعه‌های تحقیقاتی و صنعتی نیروهای مسلح از نرم‌افزارهای لایه‌باز مهندسی مانند Matlab یا STK استفاده می‌شود که از طریق القای این موضوع در پی کم‌اهمیت شمردن کار صورت گرفته بودند.
در پاسخ به این شبهه باید یک بار دیگر تصاویر مربوط به مجموعه تحقیقاتی و صنعتی سازنده ماهواره‌بر را بررسی کرد؛ آنچه که ضد انقلاب برای خود مفروض گرفته است، صرفاً استناد به تصویر مات شده از چند صفحه نمایش است که روی آنها محیط یک نرم‌افزار محاسبات عددی و کدنویسی به نمایش درآمده است درحالی که تولید بومی چنین نرم‌افزارهایی به‌دلیل آنکه اساساً لایه‌باز هستند، کار چندان مشکلی نیست.
درباره نرم‌افزار شبیه‌ساز مراحل پرواز ماهواره و ماهواره‌بر نیز که ضد انقلاب مدعی استفاده مهندسان کشورمان از نرم‌افزار STK است هم موضوع فوق صدق می‌کند، حال آنکه به طور کلی نرم‌افزار شبیه‌ساز مجموعه فضایی سپاه،یک نرم‌افزار بومی است که «بروج» نام دارد و در تمام مراحل از آن استفاده می‌شود.
 برخورد فضایی
یکی دیگر از شبهاتی که پیرامون ماهواره‌بر قاصد در عملیات پرتاب ماهواره نور-2 مطرح شد، موضوع برخورد مرحله اول و دوم ماهواره‌بر پس از جدایش به علت استارت دیرهنگام موتور مرحله دوم بود که این گزاره ابتدا توسط یک کارشناس صهیونیست مطرح و سپس توسط ضد انقلاب برجسته شد. در مضحک بودن چنین ادعایی همین بس که در صورت برخورد مرحله اول و دوم ماهواره‌بر قاصد، به طور کلی ماهواره‌ای در مدار تزریق نمی‌شد و نابود می‌شد. این ادعا درحالی است که امروز شاهد آن هستیم ماهواره نور-2 در مدار قرار دارد و مسیر حرکت آن نیز از وبسایت‌های غربی قابل رصد و مشاهده است.
 چرا هیچ تصویری از ماهواره منتشر نمی‌شود؟
یکی از شبهاتی که طی دو سال گذشته به صورت مکرر درباره ماهواره‌های نور مطرح می‌شود این است که اگر به راستی ماهواره در مدار تزریق شده و در حال انجام ماموریت است، چرا هیچ تصویری از آن منتشر نمی‌شود؟ پاسخ به این شبهه با اندکی تأمل و تفکر در دسترس است؛ اما از آنجا که نان ضدانقلاب در پایین نگه داشتن سطح آگاهی مردم است، هیچگاه تلاش نمی‌کنند با ترسیم یک فضای منطقی و عقلانی، آنچه را واقعیت دارد به مخاطب خود القا کنند.
واقعیت آن است که ماهواره‌های نور، ماهواره‌هایی نظامی هستند و در دنیا انتشار تصاویر مربوط به ماهواره‌های نظامی و به طور خاص ماهواره‌های سنجشی چندان مرسوم نیست. با این حال در روزهای گذشته وزیر ارتباطات و فناوری اطلاعات به منظور اثبات توانمندی دانشمندان کشورمان، چند تصویر که توسط ماهواره نور-2 از دو منطقه در کشورمان تهیه شده است را منتشر کرد.
با اینحال از آنجایی که با استفاده از تصاویر مربوط به ماهواره‌های سنجشی که کارکرد نظامی دارند، اطلاعات فراوانی از تصاویر آنها که مربوط به کارکردهای حیاتی ماهواره است توسط دشمن قابل کشف است؛ عدم انتشار تهیه شده توسط ماهواره نور و یا انتشار با رعایت ملاحظات را می‌توان اقدامی منطقی از سوی کاربران این ماهواره عنوان کرد.